Νικόλαος Πλαστήρας

Η ορειχάλκινη προτομή φιλοτεχνήθηκε με την μέριμνα του Γ.Ε.Σ. και στήθηκε στον κήπο του στρατοπέδου Χρ. Καβράκου, όπου σήμερα στεγάζεται η Σ.Μ.Υ., επί της οδού Βασιλείου Τσιτσάνη.

Είναι τοποθετημένη πάνω σε μια όρθια μαρμάρινη στήλη, σχήματος ορθογώνιου παραλληλεπιπέδου και εδράζεται σε ένα μαρμάρινο βάθρο δύο επιπέδων. Στην πρόσοψη της στήλης αναγράφονται εγχάρακτα τα εξής:

«ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ 1883-1953».

Ο Νικόλαος Πλαστήρας γεννήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας το 1883. Εκπαιδεύτηκε στη σχολή υπαξιωματικών και το 1913 έφερε το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13, στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στην Εκστρατεία της Ουκρανίας και Εκστρατεία της Μικράς Ασίας, όπου διακρίθηκε σε πολλές μάχες και έλαβε την προσωνύμια Μαύρος Καβαλάρης.

Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή μαζί με άλλους αξιωματικούς (Στ. Γονατά και Ν. Φωκά) κήρυξε επανάσταση τον Σεπτέμβριο του 1922, η οποία έδιωξε τον βασιλιά Κωνσταντίνο, δίκασε και καταδίκασε σε θάνατο τους θεωρηθέντες ως υπευθύνους για την Μικρασιατική Καταστροφή (Δίκη των έξι). Η εκτέλεση τους προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συνέβαλε στην συνέχιση του Εθνικού Διχασμού.

Το διάστημα της Επαναστάσεως αφοσιώθηκε στην οργάνωση του στρατού του Έβρου, στην απαλλοτρίωση των θεσσαλικών τσιφλικιών και στην αποκατάσταση των προσφύγων. Το 1933 ηγήθηκε πραξικοπήματος για να αποτρέψει την παράδοση της εξουσίας στο Λαϊκό Κόμμα το οποίο είχε κερδίσει τις εκλογές. Μπροστά στη γενική κατακραυγή αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία σε μεταβατική κυβέρνηση στρατιωτικών και ο ίδιος διέφυγε στο εξωτερικό. Αργότερα επανήλθε στην Ελλάδα και στις αρχές του 1945 ανέλαβε πρωθυπουργός. Συνήψε τη συμφωνία της Βάρκιζας με το ΕΑΜ. Ξανάγινε πρωθυπουργός το 1951 και το 1952. Πέθανε στην Αθήνα το 1953.